కసబ్ కు ఉరి శిక్షా? రామ రామ! దేశం ఎటెళ్తోంది?

కసబ్కు ఉరి శిక్ష వెయ్యటమా?

వీళ్ళన్తగలెయ్య. దేశమెటు వెలుతున్నదసలు?

కనీసం పది లక్షలమందిని కూడా చంపలేదు. ఒక్క నగరాన్నైనా ధ్వంసం చెయ్యలేదు. ఏదో పదో, పాతికో వంద మంది మృతికి కారకుడయ్యాడని ఉరెయ్యటమేనా? /no

ఏఁ అతనేం తప్పు చేశాడు? అసలు భారతీయులెందుకు బ్రతికి ఉండాలి? శత్రువులు దండెత్తి వస్తుంటే ఆత్మ రక్షణెందుకు చేసుకోవాలి? ఈ దేశం ఎందుకు బాగుండాలి? సలు హైందవ ధర్మమెమ్దుకు నశించకూడదు? ఛీ వీళ్ళ మొహాల మీద డైనోసార్ పెంటెయ్య

నోట్లో నాలుకలేని వాడు (అంటే తెలుగు మాట్లాడలేడు కదా! :P), పొరుగు దేశం వాడు, మన అతిథి, ఏదో ఓ వందలోపు జనాన్ని పొట్టనబెట్టుకున్నాడే అనుకోండీ. ఇలా చంపెయ్యటమేనా? బాబూ, మరో వందమమ్దినన్నా చంపు, కమాన్ కమాన్ అని ప్రోత్సహించాలి కానీ...

నాన్ ఖండితుంగ్, నాన్ ఖండితుంగ్, నాన్ ఖండితుంగ్

నేను ఖండిస్తున్నాను, నేను ఖండిస్తున్నాను, నేను ఖండిస్తున్నాను

మన తెలుగు బ్లాగు సంప్రదాయాన్ననుసరించి వాఆఆఆఆఆ......పోతున్నాను

భయ్ హిన్ద్!

Read more...

కిరా కనుమరుగైందా?

Kira Argounova.

Ayn Rand వ్రాసిన ‘We the Living‘ అనే నవలలోని హీరోయిన్. ఆ నవలని సినిమాగా ఒక ఇటాలియన్ దర్శకుడు Ayn అనుమతి లేకుండా తీశాడు. అది తరువాత ఎలాగో Ayn కి తెలిసింది. చాలా కాలం తరువాత. దాని గురించి చాలా చోట్ల ఉంది. కనుక నేనా విషయాలను ప్రస్తావించ బోను. ఒక లింక్ ఇస్తే చాలు కదా.
అందుకే నేను వేరే విషయాలని ప్రస్తావిస్తాను. కాస్త నవల గురించి, కాస్త సినిమా గురించి. ఇంకేమన్నా చెప్తానా? ఏమో చూద్దాం.

Ayn Rand 1930 లలో వ్రాసిన ఒక నవల అది. దాని అసలు పేరు ‘Airtight’. కానీ నవల పూర్తి కావచ్చే సమయానికి Ayn ఆ పేరుని ఇలా మార్చింది. Ayn వ్రాసిన నవలలో అత్యంత ప్రాచుర్యం పొందిన The Fountainhead కన్నా ముందే వచ్చిన ఈ నవల సహజంగానే దానికన్నా ముందే సినిమాగా వచ్చింది. కాకపోతే Ayn అనుమతి లేకుండా, ఇంకా ఆశ్చర్యం తనకి అసలు తెలియకుండానే. కాకపోతే ఒక అదృష్టం. Ayn దానికి స్క్రీన్ప్లే రాయటం కానీ, నటీనటుల్ని ఎంపిక చేయటం కానీ జరుగలేదు. అసలు తనకి తెలియకుండానే అంతా జరిగిపోయింది అన్నావు, ఇక ఎలా ఎంపిక చేస్తుంది? అంటారా? లాజిక్ బాగుంది కానీ, మనం ముందుకు పోదాం.

ఒక ప్రీడిటర్మిన్డ్ సీన్ ని మనసులో ఉంచుకుని దానికి తగ్గట్టు సన్నివేశాలని అల్లుకుని, అద్భుతమైన డ్రామా సృష్టించి, ఆద్యంతం చదివించేలా ఉన్న ఆ నవలని ఇటాలియన్ దర్శకుడు, Goffredo Alessandrini తెరకెక్కించాడు.

కథ (విశ్లేషణ): మూడు ముక్కల్లో చెప్పటం కుదరదు కానీ ప్రయత్నిస్తాను. Ayn Rand వ్రాసిన We the Living చదివిన వారికి తెలిసిన కథే. ఆ మాటని నేను ఇక్కడ చెప్ప కుండా వదిలేస్తే ఇక నవతరంగంలోకి అడుగు పెట్టనివ్వరేమో. అందుకే మూడున్నర ముక్కల్లో చెప్పే ప్రయత్నం చేస్తాను.

నవల ప్రకారం కిరా కుటుంబం బోల్షివిక్ విప్లవం తరువాత క్రిమియా నుంచీ పెట్రోగ్రాడ్ రావటంతో మొదలవుతుంది. అసలా సన్నివేశాన్నే Ayn బ్రిలియన్ట్ గా వర్ణిస్తుంది. మరి సినిమాలో ఎలా ఉందో? ఆ నగరానికి  రావటం, అక్కడ వారెదుర్కున్న పరిస్థితులు, సోవియెట్ యూనియన్లో ప్రజల స్థితిగతులు, మొదలైన వాటిని వర్ణిస్తూ, క్రమంగా మనకి కిరా character మీద ఒక అవగాహనని కల్పిస్తుంది రచయిత్రి. ఏ వర్ణననీ అనవసరంగా చేయకుండా, అవసరమైనంత మేరకే ఉంచటం ఆ నవలలో మనకి ప్రస్ఫుటంగా కనిపిస్తుంది.

ఇక కిరాకి కాలేజ్ లో పరిచయం అయ్యే కమ్యూనిస్ట్ యువకుడు ఆంద్రెయ్ తగనొవ్ (Andrei Taganov) గురించి తొలిపరిచయంలోనే మనకి ఒక అవగాహనని కల్పిస్తుంది. ఇక కథలో మరో ప్రముఖ పాత్ర లియో కోవలెన్స్కీయ్ (Leo Kovalensky).

అసలు కిరాకి, లియోకి మధ్య పరిచయమే చిత్రంగా జరుగుతుంది. లవ్ ఎట్ అస్ట్ సైట్. ఆంద్రెయ్ కి పోలార్ ఆపొజిట్ లియో character. వీరిమధ్య ప్రేమా, పెద్దలు ఒప్పుకోరనే మిష మీద, కమ్యూనిస్ట్ కోరలనుండీ తప్పుకోవాలనే కోరికతో వీరు విదేసాలకి వఎళ్ళబోవటం, ఆ ప్రయత్నంలో స్తెపాన్ తిమోషెన్కో అనే ఆఫీసర్‍కి పట్టుబడటం, ఈ సన్నివేశాలని మనకి నవలలో కళ్ళకి కట్టినట్టు వర్ణించబడ్డాయి.

ఇక సినిమా విషయానికి వస్తే కిరా పాత్రకి అలీదా వల్లి (Alida valli) ని ఎన్నుకుంటం దర్శకుని judgement గొప్పదనానికి నిదర్శనం. అచ్చు మన ఊహల్లో ఎలా ఊహించుకుంటామో అలాగే అలీదా కనిపిస్తుంది. ఆమె అభినయం సినిమాకి వెన్నెముక (నేను చూసిన కొన్ని సీన్లు, ఫోటోల ఆధారంగా). ఆంద్రెయ్ పాత్రలో Fosco Giachetti ఒదిగిపోగా, లియో పాత్రలో నటించిన Rossano Brazzi చక్కగా నప్పాడు. ముస్సోలినీ హయాం లో తీయబడిన ఈ సినిమాలో ఉన్న anti-communist theme ని చూసి అధికారులు తొలుత ప్రోత్సహించినా, అందులో కేవలం కమ్యూనిజాన్నే కాదు, అసలు ఏ రకమైన dictatorship నీ వదలలేదని తెలుసుకున్నాక సినిమాని నిషేధించారు. కానీ అప్ప్పటికే ఈ చిత్రం ప్రజల్లో ఒక లెజన్డరీ స్థాయిని అందుకుంది.

జైలుకి వెళ్ళాడు అనే మిష మీద కిరా తల్లిదండృలు లియోతో అనుబంధాన్ని ఒప్పుకోరు. దాంతో కిరా లియోతో కలసి బయటకి వెళ్ళిపోతుంది. వారి వేరు జీవితం, కమ్యూనిస్ట్ ప్రభుత్వంలో వారు పడ్డ కష్టాలూ, చివరకి బూర్జువాలకి విద్యాలయాల్లో ప్రవేశం లేదనే సాకువల్ల ఇద్దరినీ వాళ్ళ వాళ్ళ institutes నుంచీ expell చేయటం, అప్పటినుంచీ వారి బ్రతుకు పోరాటం, ఇంతలో లియోకి ట్యూబర్క్యులోసిస్ రావటం, దాని చికిత్సకోసం కిరా పడ్డా కష్టాలూ, ప్రభుత్వ అదికారులకు మొరపెట్టుకునే సమయంలో ఎదురైన ఛీత్కారాలూ, ఈ సమస్యల వల్ల లియో లో పెరిగిన cynical మెంటాలిటీ, మధ్య మధ్యలో ఆంద్రెయ్ చేసిన సహాయాలూ, ఇవన్నీ నవలలో మొదటి భాగంగా నిలుస్తాయి.
సినిమా కూడా, దాదాపూ, ఇక్కడి దాకానే తొలి భాగం. Noi Vivi. తొలి భాగం చివరి చివరిలో వచ్చే సన్నివేశాలు, సంభాషణలు, రచయిత్రి ఉపయోగించుకున్న సింబాలిక్ వివరణలూ, లియోకి వైద్యం అందని సందర్భంలో కిరా పడ్డ ఆవేదనా చదివేటప్పుడు మనని వెంటాడతాయి. మరి ఈ సమస్యల నుంచీ కిరా ఎలా గట్టెక్కింది? లియోని ఎలా బ్రతికించుకుంది? ఆంద్రెయ్ ఏమన్నా సహాయ పడ్డాడా?లేదా తనే ఆంద్రెయ్ ని ఉపయోగించుకుందా? అసలు పరస్పర వైరీ భావాలున్న ఆంద్రెయ్, కిరాల మధ్య స్నేహం (మొదట్లో) ఎలా ఏర్పడింది? కరుడుగట్టిన కమ్యూనిస్ట్ అయిన ఆంద్రెయ్ పాజిటివ్ కారక్టరేనా? ఒకవేళ ఐనా కిరాకి ఎందుకు ఆకర్షితుడయ్యాడు?

ఈ ప్రశ్నలకి సమాధానాలు ఈ నవల/సినిమా చదివి/చూసి తెలుసుకోండి అంటం పెద్ద ఫూలిష్నెస్. ఎందుకంటే ఇంతకన్నా పెద్ద ఇష్యూ ముందుంది. పైన చర్చించుకున్న విషయాలను కొన్ని కొన్ని themes గా, కథాగమనంలో ఉపయొగించుకుంది రచయిత్రి. వీటన్నింటినీ సమర్ధంగా, చిత్రానువాదంలో దర్శకుడు తెరకెక్కించాడు.
లియోకి అనారోగ్యం తగ్గుతుంది. ఆంద్రెయ్ తో కిరా అనుబంధం బలపడుతుంది. ఈ సారి లియో ప్రభుత్వం అంగీకరించని ప్రైవేటు వ్యాపారిగా మారుతాడు. విలాసాలకి బానిస అవుతాడు. ఈ లోపు మనం లియోని బ్రతికించుకోవటానికి కిరా ఏమి చేసిందో ఒకసారి చూడాల్సి ఉంటుంది.

ఒక పాత్రని ప్రవేశ పెట్టాలన్నా, ఒక వర్ణన చేయాలన్నా, అది కథ/నవలలో ఇంటిగ్రేట్ అవ్వాలనీ, లేనిదే ఆ పాత్రకి అర్థం ఉండదనీ, అది బాడ్ లిటరేచర్ అవుతుందనే Ayn Rand, ఈ నవలలో ఏ పాత్రనీ వృథాగా ప్రవేశ పెట్టలేదు. ఎన్నో చిన్న చిన్న, మధ్య తరహా పాత్రలని కథాగమనంలో, తాను అనుకున్న థీమ్ ని ప్రొజెక్ట్ చేయటానికి పరమాద్భుతంగా వాడుకున్నా, ఎక్కడా వాటి గురించి తలచుకోకుండానే నవల ఆసాంతం రివ్యూచేసుకునేలా చేయటం కూడా వింతే.
ఎందుకంటే ప్రధాన సంఘర్షణ అంతా ఈ మూడు పాత్రల మధ్యే ఉంటుంది. కానీ విచిత్రం కొన్ని కొన్ని చిన్న characters మనని వెంటాడతాయి. ఆలోచింపజేస్తాయి. అలాటి వాటిల్లో కొన్ని…

IRINA DUNAEV… కిరా కజిన్. కిరా కి దగ్గరి ఆలోచనలూ, మనస్తత్వం ఉన్న వ్యక్తి. కిరా అంటే అభిమానం. ఒక anti-proletarian తిరుగుబాటుదారుని ప్రేమించి, అతనికి తన ఇంట్లో ఆశ్రయం ఇచ్చి, చివరకి సొంత అన్న పట్టించటంతో GPU కి దొరికి సైబీరియాకి పంపబడుతుంది. ఈ క్రమాన్ని చాలా విపులంగా, ఉత్కంఠ కలిగేలా, మనని haunt  చేసేలా వివరిస్తుంది. ఇరీనా మంచి చిత్రకారిణి. ఈ విషయాన్ని మనకి చాలా చోట్ల స్ట్రెస్ చేస్తుంది రచయిత్రి. ఆ పిల్ల ఆఖరి సన్నివేశంలో కూడా ఆ వషయాన్ని సింబాలిక్ గా వాడటం రచయిత్రికి తాను ఎంచుకున్న కథాంశం మీద ఉన్న గ్రిప్ ని తెలుపుతుంది.

STEPAN TIMOSHENKO… ఆంద్రెయ్ కి మితృడు. లియో చేస్తున్న ఇల్లీగల్ వ్యాపారం గురించి ఆంద్రెయ్ కి (GPU లో ప్రముఖుడు కూడా) సమాచారం అందిస్తాడు. పార్టీలో క్రమంగా డిటీరియొరేట్ అయిన తన పొజిషన్ ని బట్టీ అదే పరిస్థితి ఆంద్రెయ్కి కూడా వచ్చునేమో అని ఆందోళన చెందుతాడు. ఇతనిని మనం ముందు, లియో కిరా లు దేశం నుంచీ తప్పించుకునే ప్రయత్నంలో ఉన్నప్పుడు పట్టుకున్న అధికారిగా చూస్తాం. లియో తండ్రి క్రింద తాను పని చేసిన విషయాని గుర్తుంచుకుని తనని విడిపిస్తాడు కూడా.

MARISHKA… ముందు కిరా, లియోల రూం ని బలవంతంగా, పార్టీ సహాయంతో ఆక్రమించుకునే ఒక ప్రొలెటేరియన్ యువతిగా కనిపిస్తుంది. కానీ క్రమంగా ఒకానొక దశలో ఆ పాత్రమీద సానుభూతి కలిగేలా(…???) మారుస్తుంది. కిరా కజిన్
VICTOR DUNAEV (ఇరీనా అన్న) భార్యగా ఇరీనాని రక్షించే ప్రయత్నంలో అసహాయంగా మిగిలే పాత్ర.

VASILI DUNAEV… కిరాకి పెద్దనాన్న. కమ్యూనిస్ట్ వ్యతిరేకి. పూర్వపు రష్యా కోసం కలలు కంటూ ఇప్పటి ప్రభుత్వం యొక్క ఆగడాలని గూర్చి ఆవేదన చెందుతూ, అవసరార్థం, తన స్వార్ధం కోసం కమ్యూనిస్ట్ గా మారే విక్టర్ ని క్రమంగా అసహ్యించుకునే వ్యక్తి. ఇరీనా అరెస్ట్ తరువాత, తన చిన్న కూతురు Acia నితీసుకుని ఇంట్లో నుంచీ వెళ్ళిపోతాడు. కిరా అమ్టే మాహాభిమానం. గతవైభవానికి చిహ్నం. అలుపెరుగని పోరాట యోధుడు. చివరికి విజయమూ ఎరుగడు.

మీకో సంగతి చెప్పనా? మన సినిమాల్లో మధ్యతరుగతి మనస్తత్వానికి ప్రతీక, లేదా… జీవితం ఇంతే అని సరిపెట్టుకుని, గాలివాటం గా దొరికిందే పదివేలు అనుకుంటూ, నిరాశా నిర్వేదాల్లో బ్రతికే రకానికి చెందిన (నువ్వు నాకు నచ్చావ్ లో సుహాసిని ప్రొజెక్ట్ చేసే ఐడియల్ మధ్యతరగతి అమ్మాయి. నాకింతకన్నా తట్టలేదు. క్షమించండి) యువతి ఉంది ఈ నవలలో. ఆ పాత్ర చాలా సిగ్నిఫికెంట్ కిరా పాత్రని ఎలివేట్ చేయటంలో. Rand proved herself to be a master in creating characterizations, and in using them to convey her ideas. నవల చదవని వాల్ళు ఈ character ని కాస్త జాగ్రత్తగా పరిశీలించండి. చాలా ఆలోచిస్తారు. ఆ పాత్ర పేరు (ఎన్నో ఆశలు, ఎన్నో ఊసులు, చివరికి అడియాశలు) VAVA MILOVSKAIA.

PAVEL SYEROV… ఆంద్రెయ్ కి కమ్యూనిస్టిక్ opposite (anti-thesis అనొచ్చా? ) ఆ రోజుల్లో టిపికల్… అర్థం చేసుకోండి.

ఇంతమంది మనుష్యుల మధ్య కిరాని ఆదుకునేదీ, ఆమె వల్ల గాయ పడేదీ, తనని చూసి reproach feel అయేదీ ఆంద్రెయ్. అతని మిస్ట్రెస్ గా ఉండటానికి అంగీకరించి, ఆంద్రెయ్ ని ఒక private sanatorium లో ఉంచగలిగే డబ్బుని సాధిస్తుంది. (A tragic romantic triangle). ఈ సన్నివేశాలూ, నిజం తెలిశాక, లియోని పట్టుకునేటందుకు వెళ్ళి కిరా తనని మోసం చేసిందని తెలిశాకా, ఆ సమయం లో కిరా, ఆంద్రెయ్ ల మధ్య జరిగే కాన్‍ఫ్రంటేషన్, అక్కడ ఆంద్రెయ్ చూపే పరిణతి, ఓహ్! చదవాల్సిందే. నాకు దొరికిన ఒకటి రెండు నిమిషాల క్లిప్పింగులలో Fosco Giachetti హావభావాలూ, అమోఘం.

ఇంతకీ నువ్వు చెప్పేది నవల గురించా సినిమా గురించా? (No distortion please)
రాండ్ దృష్టిలో అలీదా వల్లి కిరా పాత్రకి suited to the T. ఆమె తప్ప వేరొకరిని ఊహించలేము. నాకూ అంతే అనిపించింది. క్కువ చూసింది ఫొటోలే. కానీ నేను నవల చదివేటప్పుడు ఊహించుకున్న రూపానికి చాలా సారూప్యత ఉండటం నా ఊహాశక్తి గొప్పదనమా? లేక దేవుని అద్భుతమా? (A mistaken word. May Ayn Rand pardon me), లేకపోతే ఆ పాత్రకి తగ్గట్టు ఒదిగిన అలీదా గొప్పదనమా? లేక పాత్రకి తగ్గ నటులని ఎంపిక చేయటంలో దర్శకునికి ఉన్న ప్రతిభా?

ఇక చివరి సన్నివేశాలలో (నవల క్లైమక్సూ, దానికి దారితీసేసన్నివేశాలు అనుకోండి) Ayn Rand touched unbelievable heights.

సినిమాని మొదట మొత్తం రెండు భాగాలుగా తీసినా Ayn Rand చేతిలోకి వచ్చాక మొత్తం మూడు గంటల ఏక చిత్రం గా మారింది. చూసిన కొందరు చెప్పిన మాట అద్భుతం. చూడని నాలాటి వాళ్ళూ ఆశించేదీ అద్భుతమే.

వీటికితోడు నన్నో ప్రశ్న వేధిస్తున్నది. కిరా లాంటి ఐడియలిస్ట్ అయిన అమ్మాయి నిజ జీవితంలో తారసపడుతుందా? (:-) అన్నీ డౌట్లే) తన విలువలనీ తన మనిషినీ (లియోని) ఇంత passionate గా ప్రేమించే అమాయి ఉంటుందా? This can be summed up by one dialogue from the movie and novel. ఆంద్రెయ్ అరస్టు చేసి విడిపించిన తరువాత లియో సినికల్ గా మారి, చివరికి ఒక జిగోలో లా మారుతాడు. ఆంద్రెయ్ పార్టీ నుండీ వెలివేయబడి, చివరకి ఆత్మహత్య చేసుకుంటాడు. కిరా దశం నుండి తప్పించుకునే ప్రయత్నంలో మరణిస్తుంది. ఇంకొద్ది క్షణాలలో తాను ఒక unconquered గా మారబోయే సమయంలో ఒక బోర్డర్ సెక్యూరిటీ గార్డ్ కాలుస్తాడు. But still Kira remains loyal to her love for Leo until the end, and says at one point “When a person dies, one does not stop loving him, does one?”


ఒక సందర్భంలో ఇరీనా లియో చిత్రం వేస్తూ సరదాగా అతనిని ఒక జిగోలో గా వేస్తుంది. Great symbolic scene. Pre determined ఏమో. ఇంతకీ మొదట చెప్పుకున్న ప్రీ డిటర్మిన్డ్ సీన్ లియోని ఆంద్రెయ్ అరస్ట్ చేసే సందర్భం.

Can anybody stop loving Kira? I can’t. She is one of the very few characters that haunted even after a long time. I read this novel first four years back. I still read it. It became a sentiment to me that I read it, and The Fountainhead during April to June every year.

Read more...

The King of Cinema, James Cameron...

HAPPY BIRTHDAY THE KING OF CINEMA: JAMES CAMERON, my Guru as far as Cinema is concerned

తీసిన ప్రతీ సినిమా ఒక లాండ్మార్కే.

వేసిన ప్రతీ అడుగూ ముందుకే.

అపజయమెరుగని వీరుడు.

ఇతర దర్శకులకన్నా ఎప్పుడూ పాతిక సంవత్సరాల ముందే.

ఒక శాస్త్రవేత్త, ఒక కళాకారుడు కలగలిస్తే ఈయన అని బయోగ్రాఫర్ అబ్బురపడటమొక విశేషం

విళ్యాత శాస్త్రవేత్తల సరసన ఒక మేధావిగా కూచోగలిగిన సామర్థ్యం

నాసా నిపుణులకే పాఠాలు చెప్పేందుకు పిలుపు

అండర్ వాటర్ ఎక్స్ప్లోరర్

మేరియానా ట్రెంచ్ (ప్రపంచంలోనే అత్యంత లోతైన ప్రదేశం. అది కూడా అందరూ మూల కూచునే రిటరిమెంట్ వయసుకు దగ్గరలో ఉండగా)కి వెళ్ళి అక్కడ పరిశోధనలు చేయటం

పన్నెండేళ్ళ విరామం తరువాత సినిమా తీసినా జనం మర్చిపోలేనంత సంచలన విజయం ఈయన స్వంతం టైటానిక్ రూపంలో

సముద్ర గర్భ పరిశీలనకు పనికి వచ్చే రోబోల తయారులో ముఖ్య భూమిక

త్రీడీ ఫ్యూజన్ టెక్నాలెజీ గురించి జరిగిన పరిశోధనల్లో ప్రముఖ పాత్ర

He did never tweak the story telling methods, never needed to experiment with screenplay like many others like Nolan, Tarantino, etc. The Story told itself is an experiment...

The self-declared King of the World, దర్శకులగురువు, మరికొందరికి రీనింగ్ గాడాఫ్ సినిమా (Reigning God of Cinema)

Happy birthday Sir...

మా గురువు గారు జేమ్స్ కా౨మెరాన్ పుట్టినరోజివాళ

Read more...

WHY I DON'T RECOGNISE INDIAN INDEPENDENCE DAY

Every man is born independent. Independence is not something that is granted by somebody. It comes with the birth. It won't be taken away from you unless you grant them the power - G

I DON'T RECOGNISE THE BRITISH RULE IN INDIA NOR DO I RECOGNISE THIS SO CALLED INDEPENDENCE DAY.

India was never dependent on the the British. THEY WERE DEPENDENT ON OUR RESOURCES, OUR INTELLECT, AND YES, OUR FOOLISHNESS TOO :P THATZ THE REASON WHY THEY INVADED INDIA. THEY WANTED TO RULE INDIA.

Like the white blood corpuscles fight the viruses, the so called freedom fighters fought with them, and send them away (another reason is censored 'why the Brits left India :P).

They are Heroes, Warriors par Excellence. And I salute them.

TELL ME WHEN AND WHERE DID THE INDIANS DEPENDED ON THE BRITS?

(Don't tell me now a days our technology...)

PERIOD!!!

Read more...

దర్శకుడు శ్రీనివాస్ ను పాతాళానికి చేర్చిన రచయిత త్రివిక్రమ్

లొల్లాయి చొల్లాయి, త్రివిక్రమ్ జులాయి
------------------------------------

ఇంగ్లీషు సినిమాలంటే అవేవో చిత్రాలన్న దశలో మా గురువు గారు జేమ్స్ కే౨మెరాన్ టెర్మినేటర్ చూశాక చెదిరిపోయి, కాస్తో కూస్తో ఆంగ్ల సినిమాలను చూడనిచ్చారు, చూడటం మొదలెట్టారు ఇంట్లో. ఆ దశ కొన్నాళ్ళకు ముగిసి పూర్తి స్థాయిలో ప్రపంచ సినిమా చూడబోయే ముందు అప్పుడప్పుడూ తెలుగు డబ్బింగ్ ఆంగ్ల సినిమాలు చూసే రోజుల్లో వచ్చిన చిరునవ్వుతో చూసి అబ్బ ఎంత గొప్ప సినిమా అనుకున్నా. దర్శకుని చాతుర్యానికి మురిసిపోయా... ఎంత మంచి సినిమా తీశాడని. త్రివిక్రమ్ అన్న పేరున్న (గొప్ప పేరు అని కాదు) రచయిత చక్కని మాటలు వ్రాశాడని. ఇంకా గమనించగా, గమనించగా ఇతనే ఆ మధ్య కాలంలో నాకు నచ్చిన సినిమాలకు కథా, మాటల్లాంటివి అందించాడని.

కొద్దిరోజుల్లోనే ఇతనే దర్శకునిగా నా అభిమాన నటుడు (హీరో కాదు) తరుణ్ హీరోగా సినిమా వచ్చింది. నువ్వే నువ్వే ఎన్నిసార్లు చూశానో లెక్కే లేదు. ఆ రోజుల్లో నేను సినిమాలు చూసేది చాలా తక్కువ. అలాంటప్పుడే ఓ పదిసార్ల పైన (అంటే ఏ సార్ల మీదా పడి వాళ్ళిచ్చిన డబ్బులతో చూశానని కాదు. ఓ టెన్ టైమ్స్ చూశానని) చూశాను. చాలా నచ్చింది. మధ్యలో కొన్ని ఎపిసోడ్లను వదిలేస్తే సినిమా చాలా గ్రిప్పింగా ఉంటుంది. పాటలు బాగుంటాయ్, కథా కొట్టుకొచ్చిందైనా చాలా బాగుంది. మాటలు తూటాల్లా పేలాయ్. నటీనటులు వాళ్ళ వాళ్ళ పరిథిలో బాగా చేశారు. తరుణ్, ప్రకాష్ రాజ్ అయితే తారాస్థాయికి చేరారు (పాపం ఆ తరువాత ప్రకాశరాజుడు అక్కడే ఆగిపోతే, తరుణ్ బాబు దిగి'పోయాడు' కూడా :P). ఆ పాత్రల్లో వాళ్ళను తప్ప వేరొకరిని ఊహించికోలేము. కాకాపోతే ఈమధ్య చూస్తుంటే త్రివిక్రమ్ శ్రీనివాస్ అనే దర్శకుణ్ణి త్రివిక్రమ్ అనే మాటల రచయిత మూడో అడుగులోకి తీసుకున్నాడని. అయినా ఫర్లేదు. కాస్తో కూస్తో బా౨లెన్స్ అయిందనిపించేలాగానే ఉందనిపించింది.

తరువాత అప్పట్లో నా ఫా౨వరిట్ నటుడు/హీరో మహేష్ (సూపర్‍స్టార్ కృష్ణ కొడుకు కదా. మురారి, ఒక్కడు హాం౨గోవరు నడుస్తోంది) మహేష్ తో action film చేస్తున్నాడనగానే ఒక రేంజిలో అంచనాలు పెరిగిపోయాయి. అందులోనూ మురళీ మోహన్ సంస్థ కదా. నిర్ణయం లాంటి సినిమాలు (నాకు తెలిసి) తీశాడాయెనూ. ఎంత నెగటివ్ టాక్ వచ్చినా ఏదో మా౨జిక్ జరిగి సినిమా భలే ఉందే అనిపించింది. ఎంత కాపీ అయినా చివరి ఫైట్ ఎన్ని సార్లు చూసినా తనివి తీరదు అనిపించేలా ఉంది. పాటలూ, కామెడీ, ఈ మధ్య కాలంలో వచ్చిన వనాఫ్ ద కంప్లీట్ పా౨కేజ్. కానీ ఎక్కడో తేడా. ఎక్కడ?

అప్పుడొచ్చింది 'జల్సా' జల్Saw. నా అంచనాల్నీ, అభిమానాన్నీ సా/రంపం పెట్టి కోసి పడేసిన సినిమా. పవన్ కళ్యాణ్ సినిమా కాకుంటే, రెండు సార్లు పవన్ తన లవ్ గురించి ప్రకాశ్ రాజ్ కు చెప్పే సీన్లు లేకుంటే, దేవిశ్రి ప్రసాద్ ముజిక్ మా౨జిక్ లేకుంటే ఏమాత్రం భరించలేని సినిమా అది. మాటల రచయిత త్రివిక్రమ్ దర్శకుడు శ్రీనివాస్ ను భూమి క్రింద ఓ రెండు లోకాల క్రిందకు తొక్కేశాడనిపించింది. ఆ బాంబు బ్లాస్ట్ సన్నివేశం తప్ప (ఏమాటకామాటే. అది అద్భుతం. అలాగే విలన్ ఇంట్రడ్యూసింగ్ సీన్ కూడా బ్రహ్మాండం) ఎక్కడా దర్శక మెరుపులు లేవు.

ఇక్కడే ఇంకో ప్రమాదమ్ ముంచుకొచ్చి పడింది. నవతరంగంలోకి ఎన్తర్ ద ద్రాగన్. అంటే నేనే అన్నమాట. సెప్తెమ్బరు పదకొండున (ఆరోజు స్పెషాలిటీ తెల్సుగా) లెగ్గెట్టి. క్రమమ్గా వ్రాతకోతల్లో నన్ను నేను డిస్కవర్ చేసుకుని, ప్రపంచ సినిమాతో పరిచయం పెంచుకుని (శివాజీలో రజనీ స్టైల్) ఇంకొన్నాళ్ళకు కొరియెన్ సముద్రంలో చిక్కుకోబోయే రోజులు. ఇహ ఆగుతానా? పోలికలు చిక్కితే చెలరేగిపోనూ...

అతడుకీ, ఫేసాఫ్, మిగతా ఇతర సినిమాలకూ ఉన్న రిలేషన్స్ సెట్ల వారీగా, రింగుల వారీగా, గ్రూపుల వారీగా దొరకటమ్మొదలైంది.. అయినా ఎక్కడో ఫర్లేదులే అనుకున్నా.

 అప్పుడు దిగింది ఖలే(కి)జా. ఇహ ఈ శీనుగాడి దర్శకత్వమ్మీద ఆశాలు వదిలేసుకోవచ్చు అనుకునేలా. టూ మెనీ కుక్స్ స్పాయిల్స్... అన్న చందాన, టూమెనీ ఎత్తుకొచ్చింగ్స్ స్పాయిల్స్ సినిమా అయిందన్నమాట.

దానికి తోడు మహేష్ బాబు గారి (పాపం ఆయన అమాయకుడు. తనకు రానిది రాదని చెప్పుకున్నాడెప్పుడూ), మహేషే, నతనా పరిశోధన. అదే అప్పట్లో తీసుకున్న విరామంలో ఆధునిక నటనా పద్ధతులని  పరిశీలించాను, ఇహ ఇరగదీస్తాను అని చెప్పుకున్నారు కదా... అదన్నమాట. ఆ ఇరగదీపుడు ఏంటంటే 1940. 1950 ల కాలమ్ నాటి హాలీవుడ్ నటుల్ని సటుల్ (subtle) గా అనుకరించి పదెయ్యటమన్నమాట. సర్లే. అసలు పోస్టు విషయానికొద్దాము.

కథ ఎత్తుగడ ఒకటి. మధ్యలో హీరో ఇన్ట్రో గోల ఇంకో కామెడీ. బాగుందా బాగొలేదా తెలియని చందాన చావగొట్టి వదిలేశాడు. ఏ సన్నివేశానికా సన్నివేశం బ్రహ్మాండమ్. అన్నీ కలిపిజూస్తే, హహ్హహ్హ. వాటికి తోడు పొసగని కామెడీ. అనుషక్క (అనుష్క కొంతమందికి) ఐరన్ లెగ్గేమో కానీ, సినిమాకు దర్శకుడు శ్రీనివాస్ నిజమైన లెగ్గు. ఎంతో ఆశతో ఎదురుజూసిన మహేష్ అభిమానులు బలయ్యి ఊరుకున్నారు. కామెడీ బాగుంది, ఇంకేదో బాగుంది, అలాంటి తొక్కా, చెత్తా, చాదారం లాంటి కబుర్లు ఎన్ని చెప్పినా పరమ కంగాళీ, నీచ్ కమీనే కుత్తే సినిమా అది. అయినా రచయిత త్రివిక్రమ్ అదరగొట్టాడు. ఆ మాట ఒప్పుకోవాలి. ఒప్పుకున్నాం కదా... ఆ త్రివిక్రమ్ దర్శకుడు శ్రీనివాస్ ను మరో రెండు లోకాలు క్రిందకు నెట్టాడు. ఇదియునూ సూనృతమే.

హబ్బ! ఇంట్రడక్షన్ ముగిసింది కదా! ఇహ కథలోకి వద్దాము (రెండున్నర గంటల సినిమాలో రెండు గంటల ఇంట్రడక్షానాఫ్ స్టోరీ ఉండి చివరి అరగంటలో తేల్చి పడేస్తే ఎలా ఉంటుందో నా ఈ వ్యాసాన్ని చూసినా అలాగే అనిపిస్తే తప్పు నాది కాదు.

సినిమా పేరు... జులాయి

విశేషం... దర్శకుడు శ్రీనివాస్ ను రచయిత త్రివిక్రమ్ పాతాళానికి చేర్చిన మహత్తర ఘట్టం. గొప్ప పౌరాణిక ఘట్టం. అనగా ఎపిక్.

నేనూ తేల్చేస్తున్నా. వ్రాయటానికి కూడా బోర్ గా ఉంది అన్నగారి సోది. 

డైలాగులు బాగున్నాయి కనుక సినిమా చూడొచ్చు.
-----------------------------------------------------------------
వాకే. అలా అయితే నాటకాలు బెటర్. అది శ్రవణ ప్రధానం. సినిమా దృశ్య ప్రధానం. ఈ త్రివిక్రమ్ గారు పూనుకుని నాటకాలను ఉద్ధరిస్తే మహా క్రేజ్ వస్తుంది. ఎంతైనా మంచి మాటల రచయిత కదా.

నాటకాలు చూసుకోవచ్చెహే. సినిమా అంటే ఇంకా ఉండాలి.

కామెడీ బాగుంది కనుక సినిమా చూడొచ్చు
-------------------------------------------------------
ఇంతకన్నా పెద్ద కామెడీ ఇంకోటుండదు. కామెడీ అంటే సుఖాంతం అన్న మాటను సొల్లు హాస్యం అన్న రీతికి తెచ్చినంత ఖామ్హెఢీ ఇది.

బోల్డు కామెడీచానళ్ళూ, సినిమా వచ్చాక మూడో రోజే వచ్చే ప్రోగ్రాముల్లో బోల్డు సీన్లూ, మిస్టర్ బీన్, పోగో, అబ్బో, ఎసెమెస్ జోకులూ, నెట్ జోకులూ, ఫేసుబుక్కు జోకులూ, నవ్వులు-పువ్వులు గ్రూపు... ఇంకా కామెడీ కోసం సినిమా కెళ్ళాలా? కామెడీ కాకపోతే?

పాటలూ డా౨న్సులూ బాగున్నాయి కనుక సినిమాకెళ్ళొచ్చు
----------------------------------------------------------------------------

బోల్డు మ్యూజిక్ చానళ్ళున్నాయి. ఆడియోలు వినొచ్చు. పిక్చరైజేషన్ ఎలాగూ బాగోదు శ్రీనివాస్ సినిమాల్లో పాటలది. ఐపాడ్లు, ఐఫోన్లు, మొబైళ్ళు, అబ్బో... పాటలు వినలేనిదెక్కడ? 

వాటి కోసం సినిమాకెళ్ళాలా? 

ఇక డా౨న్సులు... అల్లు అర్జున్ అదరగొడతాడన్నది నిజమే అయినా బోల్డు డా౨న్సు షోలున్నాయి. సినిమాలో క్రొత్తగా చేశాడనుకున్నా నాల్రోజుల్లో మళ్ళా అవే టీవీలోకొచ్చేస్తాయి.

హీరొయిన్ కోసం వెళ్ళొచ్చు
----------------------------------

ఇలియానా లాంటి హీరోయిన్ను జల్సాలో ఎలా చూపించాడో చూశాక ఇహ హాలుకెళ్ళి చూడాల్సిన పని ఏముంది? నెట్లో వందల కొద్దీ పిక్చర్లూ, వీడియోలూ...

ఫొటోగ్రఫీ కోసం... 
----------------------

ఇది కెవ్వు కేక. నా భాషలో అయితే CRY SCREAM.

ఎవడూ పోడు. ఒహవేళ పోవాలనుకున్నా, మా చక్రి భాయ్, రఘు మందాటి, ఎల్ లిమ్, ఇంకా బోళ్డు మంది ఫేస్బుక్ లో పెట్టే ఫొటోలకన్నా హాలుకెళ్ళి చూడాల్సినంత సీన్ ఉండదు.

ఇహ దేనికి చూడాలి?

అదే కదా నా సమస్య. ఈ సినిమా ఇందుకు చూడాల్సిందే అనుకునేది ఎప్పుడు? ఒక అనుభవం కోసం. ఆ ఒక్కటి ఉంటే మిగతావన్నీ కొట్టుకుని పోతాయి. అదొక్కటే లేదు. కిక్కు లాంటి రవితేజ తరహా సినిమా కూడా వందల సార్లు చూశానంటే చివరిలో వచ్చే ఫ్లా౨ష్‍బా౨క్ సన్నివేశాల్లో ఉన్న కాస్తంత ఉన్న ఫీల్. అది ప్లా౨స్టిక్ పువ్వు లాంటిదైనా.

జులాయి. ఉత్త లొల్లాయి. సొల్లాయి. ఇంకా చెప్పాలంటే... కుళ్ళాయి.

ఒకే ఒక్క కారణం చేత చూడొచ్చు. అదే మంటే గొప్ప పౌరాణిక ఘటం ఆవిష్కృతమయింది. బలి చక్రవర్తిని శ్రీమహావిష్ణువు పాతాళానికి త్రొక్కేశాడంటే ఎవరమూ నమ్మము. ఉత్త కథ అని కొట్టి పడేస్తాము. ఇన్నాళ్ళాకు నమ్మేలా ఒక గొప్ప పౌరాణిక ఘట్టం జరిగింది కలియుగంలో.

అదే దర్శకుడు శ్రీనివాస్ ను రచయిత త్రివిక్రమ్ విజయవంతంగా పాతాళానికి చేర్చిన మహత్తర ఘట్టాన్ని చూసే అవకాశం మరల మరల రాదు. చూడండి. తరించండి. పులకించండి.

Read more...